'Ολα δικά σου...

Είχα τον ήλιο στην καρδιά και σου έδωσα το φως του. Είχα την θάλασσα κρυμένη στα μάτια μου και σου χάρισα όλη της τη γαλήνη και το απέραντο της μυστήριο... Και το φεγγάρι? Αυτό το φεγγάρι που κρατούσα αγκαλιά κάθε που έπεφτε η νύχτα...? Στο χάρισα κι αυτό... Ακόμα και τα όνειρα που μου φύλαγαν τα αστέρια κάθε βράδυ, τ' άπλωσα μπροστά σου και τα άφησα απροστάτευτα. Τα πήρες και χάθηκες, έσβησες... Έφυγες πριν καν προλάβεις να μου δώσεις κάτι. Μα τι να μου δώσεις μάτια μου, αφού τίποτα δεν είχες...?
Κοιτάω λοιπόν την ανατολή και παίρνω απ'τον ήλιο ξανά φως... Αγναντεύω τη θάλασσα και μου χαρίζει απλόχερα τη γαλήνη και το μυστήριο, που με τόση ευκολία νόμισες πως μου στέρησες.. Χάνομαι στην όψη του φεγγαριού τα βράδια και αυτό με αγκαλιάζει, για να σου δείξει πως είναι ακόμα εκεί. Και τα αστέρια...? Αχ αυτά τα αστέρια μου... Πετάγονται ξανά μπροστά μου, κλείνοντας μου το μάτι και ξεκινάμε μαζί το ταξίδι στο όνειρο... Και πάμε...