Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Έτσι για να ξέρεις..



Κοιτάς τα μάτια μου γεμάτος απορία...
Ξέρω...

Ψάχνεις τη θλίψη και τα δάκρυα που λογικά θα έπρεπε να είχε προκαλέσει η σκληρή φυγή σου. Δίκιο έχω?
Μην ψάχνεις πια.. Κανένα σημάδι σου δεν θα βρεις εδώ. Έκλαψα φεγγάρι μου και πόνεσα πολύ.. Κλείστηκα και χάθηκα.
Μια νύχτα όμως μου μίλησαν τ' αστέρια, μου είπαν λόγια μυστικά.

Άνοιξε η πόρτα της ψυχής και η καρδιά μου πλημμύρισε με φως.

Κοίταξα το φεγγάρι και ρούφηξα όλη του τη μαγεία, ξορκίζοντας τις νύχτες που το κοίταζες και ευχόσουν να μπορούσες να το κλέψεις και να μου το φορέσεις φυλαχτό...
Άνοιξαν τα μάτια μου που ήταν καιρό ερμητικά κλειστά

και δέχθηκαν τα χρώματα της αυγής και τις υποσχέσεις μιας νέας μέρας, μιας νέας ζωής... Παίρνω μια βαθιά αναπνοή λοιπόν,
γεμίζω τα πνευμόνια μου με όλη τη γλυκιά αγωνία που μπορεί να νιώσει μια ψυχή και κάνω το πρώτο βήμα...
Δεν φοβάμαι κι αν πέσω,
ούτε αν χτυπήσω. Θα βάλω πάλι μπρος τα δυο μου χέρια, θα κοιτάξω ψηλά και θα σηκωθώ.
Και ξανά...
Κάνε μου μια χάρη όμως.. Το κομματάκι της καρδιάς μου που κρατάς να το προσέχεις. Αν πονέσεις καμιά φορά, κράτα το σφιχτά και θα δεις πως πάλι κοντά σου θα με φέρει.. Σου υποσχέθηκα πως πάντα θα είμαι δίπλα σου και το εννοούσα. Σ'αγαπώ μα άσε με τώρα..

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πολύ τρυφερό.. πολύ ανθρώπινο..
και πάλι και ξανά.. να πέφτεις να σηκώνεσαι να προχωράς.. μα να κοιτας ψηλά!!!
φιλιά πολλά
καλο βράδυ:):)

Δυση και Ανατολη είπε...

σταγόνα μου άμα καταφέρεις να μετατρέψεις τον πόνο σε πείσμα και το πείσμα σε δύναμη είναι μεγάλο πράμα... μόνο έτσι προστατεύονται οι ευαίσθητες καρδιές. προσπαθώ και γω...
σ'ευχαριστώ για την σταγονίτσα που άφησες ακόμα μια φορά.. :) σε φιλώ..

D.Angel είπε...

An δεν διαβείς τον Γολγοθά σου
δεν θα μπορέσεις ποτέ ν αναστηθείς!!!
Ευγνωμοσύνη για όλα, ακόμα και για τα άσχημα της ζωής μας...
Αυτά μας κάνουν δυνατούς!!!
Ευχαριστώ και πάλι για την επίσκεψη σου !!!
Φιλιά

Μαργαρίτα είπε...

Πολύ όμορφο το σπιτάκι σου!!
Και η γραφή σου όμορφη πολύ..
Έτσι μάτια μου, η ζωή είναι
όλα αυτά που ζήσαμε και δεν
έχουμε ζήσει ακόμη!!
Πρέπει λοιπόν να δίνουμε χώρο
σ' αυτά που έρχονται...

Εκτός αυτού.. και η υποσημείωση
μου άρεσε πολύ!! Ανθρώπινη, αληθινή!

Φεύγοντας σου αφήνω τα φιλιά μου***

Δυση και Ανατολη είπε...

dreamer-angel μου πως θα εκτιμούσαμε την αξία του όμορφου χωρίς ασχήμια? πως θα αναζητούσαμε το φως αν δεν υπήρχε το σκοτάδι? πάντα να είσαι δυνατή.
σ'ευχαριστώ ευαίσθητη ψυχή που πέρασες..

μαργαρίτα μου σ'ευχαριστώ... με αγωνία γλυκιά περιμένω ότι το μέλλον μου επιφυλάσσει. :)
να'σαι καλά και πάντα να ταξιδεύεις!