Βρέθηκε πάλι μόνη να κόβει βόλτες σε γραφικές γειτονιές της πόλης, να χαζεύει τα ξύλινα μπαλκόνια και τα πετρόχτιστα σπίτια...Πόση ζωή άραγε είχαν κάποτε αυτά τα δρομάκια...? Πόσες καντάδες άκουσαν αυτά τα μπαλκόνια...? Ευχήθηκε στιγμιαία και χωρίς να το καλοσκεφτεί, να μπορούσε να γευτεί έστω και λίγο εκείνη την εποχή...
Έρωτας, ζωή, αγωνία... Που πήγαν όλα σήμερα?
Δύο τρεις περαστικούς συνάντησε όλους κι όλους, μα κανενός το βλέμμα δεν νοσταλγούσε εκείνες τις εποχές. Βλέμματα πλέον άψυχα, πεζά, που μόνη τους έγνοια είναι η επιβίωση...
Κάθισε σε ένα παγκάκι και προσπαθούσε να εμπεδώσει πόσο σκληρός μπορεί να γίνει τελικά ο άνθρωπος... Κοίταξε ψηλά τα αστέρια με το βλέμμα γεμάτο παράπονο... Το χαμόγελο όμως δεν άργησε να ζωγραφιστεί στο πρόσωπο της. Πρόσεξε πως το καθένα από τα αστέρια έδινε τη δικιά του ξεχωριστή πινελιά σ' αυτό το μαύρο ουρανό και όλα μαζί δημιουργούσαν αυτό τον τέλειο πίνακα...
Γιατί να μην είμαστε και μεις αστέρια σκέφτηκε...
Η σκέψη όμως χάθηκε γρήγορα σαν κεραυνός αφήνοντας της μια απογοήτευση, που ίσως χαθεί την επόμενη φορά που θα κοιτάξει ψηλά και θα ευχηθεί να ήταν κι αυτή ένα αστέρι σε ένα μαύρο ουρανό...
4 σχόλια:
Μέσα στο βλέμα μας, κατοικούν όλες κείνες οι εποχές, κι άλλες ακόμη, κείνες που θα έρθουν, που νιώθουμε πως θέλουμε να έρθουν.. Στο τώρα μία ψυχή γεμάτη έρωτα.. η δική σου. Κι ίσως, κάποιες ψυχές που δε φύγανε ποτέ. Σμιλευμένα όλα από την δύναμη τούτη, του έρωτα.. των γέλιων και των μυστικών που ψιθυρίζανε οι ερωτευμένοι. Μα και πόνος. Απώλεια.. χρόνια που περνάγανε.. Ανθρώποι που φεύγανε.. Και γινόντουσαν άστρα.
Τώρα είναι η σειρά σου να βαδίσεις στο φως. Να γίνεις αυτόφωτη, να μοιράσεις της ψυχής σου τυο φως με μια αγκαλιά, μια ματιά.. Να αγγίξεις με έρωτα και να συμαδέψεις την ύλη..
Η αναμονή ήταν πάντα μέσα στο παιχνίδι αυτό. Η αναμονή, η ανατροπή, το ξαφνικό πάθος που λευτερώνεται σα πουλί και πετά.. Ως το στερέωμα!
Θα γίνεις και συ αστέρι. Ετοιμάζεσαι για τούτο, και το νιώθεις! Μελαγχολείς, καθώς η ψυχή έτοιμη είναι γι αυτή τη μεταμόρφωση. Θα έρθει φτερωτός, θα αγγίξει την καρδιά σου, κι όλα να γίνουν όμορφα σαν τότε. Άλλη εποχή, ίδια μαγεία! Το όνομά του, έρωτας!..
Καλό απόγευμα να έχεις!
Που είσαι εσύ; Λέω εγώ, κουνώντας με ανησυχία το χέρι! Στην Ανατολή ή στη Δύση αυτή τη φορά; Καλό Φθινόπωρο...
Εύχομαι να είσαι καλά...
Καλή εβδομάδα, κι ας μην με ακούς!
Κι εγώ με τη σειρά μου εύχομαι καλό Φθινόπωρο...
Πού χάθηκες;;;;
Δημοσίευση σχολίου